امروز میخوام در مورد مساله ای صحبت کنم که برای هر شخصی توی دنیا اهمیت داره ولی اکثرا نسبت به اون بی توجه هستیم. امروز میخوام در مورد مادر صحبت کنم.
مادرم، وجودم، عشقم و کسی که به من معنای زندگی رو بخشید
برای مادرم کسی که زندگی خود را فدای من کرد ، برای مادرم کسی که صبح تا شب بدون هیچ استراحتی همراهم بود برای کسی که میشه گفت فرشته ای است از جنس عشق و مهربونی که در هرحال و شرایطی بدون استثنا فرزندش پاره ی تنش هست حتی اگر فرزندش به او بی توجه باشه حتی اگر فرزندش اون رو فراموش کنه…
الان که دارم به خودم فکر میکنم واقعا خجالت میکشم که این متن رو می نویسم چون تا حالا نتونستم گوشه ای کوچک از لطف مادرم رو جبران کنم و… به قول یکی از دوستان چقدر زیبا میگفت که
اگر من مادرم را روی دوشم بگذارم و کل دنیا بگردونمش بازم نمیتونم زحمات و لطف مادرم رو جبران کنم
حالا این سوال پیش میاد خدایی که این فرشته رو خلق کرده که همراهمون باشه و اینقدر مهربونه که قابل وصف نیست واقعا خودش باید چه جوری باشه ؟ مهر و محبت مادر در مقایسه با اون قطره ای در دریاست…
نمیدونم چرا همه تصویر خدا رو خشمناک و … جلوه میدن ! اصلا این با ذاتش همخوانی نداره…
خدایا به من قدرتی بده که بتونم لااقل از امروز با مادرم طوری رفتار کنم که لایق فرزندیش باشم. طوری رفتار کنم که فردا حسرت نخورم… آمین.
این خوبه که یک روز در سال رو به نام روز مادر داریم ولی اگر بتونیم بدون هیچ مناسبتی گاهی وقتها روزشون رو تبریک بگیم و شاخه گلی رو بهشون بدیم چقدر لذت بخش میشه. امیدوارم بتونم.
در آخر بهتون توصیه میکنم حتما این ویدئو رو ببینید :
